Secundair geheugen of massageheugen wordt gebruikt om grote hoeveelheden gegevens, die niet verloren gaan wanneer de computer wordt uitgeschakeld, gedurende lange tijd vast te leggen. Voorbeelden van massageheugen zijn de harde schijf en verwisselbare media zoals cd-rom, dvd, diskette en USB-flashstation.
Normaal gesproken wordt het secundaire geheugen niet rechtstreeks door de CPU benaderd, maar via de invoer- en uitvoerapparaten. Dit maakt toegang tot dit geheugen veel langzamer dan toegang tot het primaire geheugen. Hiervoor heeft elk apparaat een lees- en schrijfbuffer om de prestaties te verbeteren.
Vermoedelijk gaan we ervan uit dat het tertiaire geheugen permanent aan de computer is gekoppeld.
Tertiair geheugen
Complexere computersystemen kunnen een derde geheugenniveau bevatten, met toegang zelfs langzamer dan secundair geheugen. Een voorbeeld is een geautomatiseerd tapesysteem met daarin de benodigde informatie. Tertiair geheugen kan worden beschouwd als een secundair geheugenapparaat of massageheugen dat is geplaatst om een secundair geheugenapparaat te bedienen.
Geheugentechnologieën gebruiken een grote verscheidenheid aan materialen en processen. In de informatica zijn ze altijd geëvolueerd naar een grotere opslagcapaciteit, meer miniaturisatie, snellere toegang en betrouwbaarheid, terwijl hun kosten voortdurend dalen.
Het geheugen van een computer is echter niet beperkt tot zijn individuele en fysieke geheugen, het presenteert zichzelf op een bredere manier en zonder een gedefinieerde plaats (gedeterritorialiseerd). We hebben mogelijkheden om op verschillende plaatsen op het netwerk op te slaan, we kunnen in Caïro zijn en toegang krijgen tot bestanden die zijn opgeslagen op sites in Brazilië.
Er is een groeiende tendens om informatie op te slaan in het geheugen van de virtuele ruimte, of de zogenaamde cyberspace, via virtuele schijven en e-mailbijlagen. Dit maakt het mogelijk om toegang te krijgen tot informatie vanaf elk apparaat dat met internet is verbonden.