Biografie van Anke Cuijpers

het is  mijn favoriete trui die bij elke wasbeurt groeit
waardoor mijn armen kleiner aandoen tot ook
handen uit het zicht, zo lijken de muren langer,
ergens is een glimlach op een kier gewaaid zodat ik
de nachten vrees waarin niets hoorbaar zal zijn dan het
geklepper van de deur tegen de stijl, het is de manier
waarop het geluid de stijl klieft waardoor de deur hoger
in de muur belandt, om de deur te sluiten zou iemand


op moeten staan, ’s nachts

brandt een lamp om de afstand van de kamer tot mezelf
niet te laten ontsnappen, over een stoel hangt de trui
als een lucht waarin geen wolken meer te breien zijn,
plat zoals alleen verstreken tijd kan zijn
mijn slaap is blind als een mol en onverbiddelijk
graaft elke centimeter van de nacht uit
in de molshoop van mijn dekbed slaap ik met een
schop alsof er een dier is dat ik wakker wil slaan.